Stal De Muze 2.0 - nieuwe drive, nieuwe ideeën en misschien nieuwe successen

Reportage
11 mei 2021
Door Horseman Kristof

Wie op Stal de Muze zijn of haar wagen of vrachtwagen parkeert, merkt het wellicht niet. Wie de website van Stal De Muze bezoekt, die merkt het ook niet … Maar er beweegt heel veel bij Stal De Muze in Sint-Niklaas. Stal De Muze is niet langer een eenmanszaak. Maar laat dat vooral niet de meest zichten voelbare wijziging zijn.

De drie kinderen, Valentijn (management en administratie), Karline (amazone en boekhouding) en Christophe (OPU en opvolging merries), nemen meer en meer verantwoordelijkheid in het bedrijf. En wie verder kijkt dan de parking ziet ongetwijfeld de prachtige nieuwe stallen, het KI-station en de ruime binnenpiste opdoemen. Stal De Muze 2.0 maakt zich klaar om u te ontvangen. Welkoom!

SINDS 1943

Joris: De eerste onduidelijke sporen van hengstenhouderij in onze familie dateren van het gezegende jaar 1943. (Nvdr.: Joris toont trots een advertentie die ten tijde van WO II voor het Belgisch Trekpaard in de vakbladen verscheen). Het Belgisch Trekpaard was op dat moment nog bijzonder populair. Wereldwijd. Ik herinner me nog goed, hoe ‘ons vader’ onder de indruk was van het feit dat een kampioenenhengst van het Belgisch Trekpaard, naar Rusland werd verkocht. In de jaren vijftig van de vorige eeuw, voor een miljoen Belgische Frank! Ik denk dat je dat nu kan vergelijken met een paard dat anno 2021 zou verkocht worden voor drie miljoen Euro.

LEGERJEEP

Joris: Mijn vader reed rond in een oude legerjeep met daaraan een aanhangwagen met de hengst op. Zo ging dat toen. Dat was de tijd van de klassieke hengstenboeren, zoals Marcel Van Dyck en Johan Vereecke bijvoorbeeld, die van huis tot huis reden om de hengst te laten dekken.

ZOON VAN MIJN VADER

Joris: Ik ben een zoon van mijn vader. Hij was net als ik niet de makkelijkste om mee samen te werken. (glimlach). Hij vond overigens dat ik eerst een diploma moest halen. Toen ik als veearts afstudeerde was hij 69. Tijd om de hengstenhouderij door te geven. Met de middelen die we toen hadden heb ik er het beste van proberen te maken en wilde ik, ambitieus als ik was, ook graag datgene wat ik geleerd had op de unief, gaan gebruiken in de praktijk. Kunstmatige inseminatie en embryotransfer. Diepvriessperma was ondertussen al vrij goed ingeburgerd en dat heeft de fokkerij in België echt een boost gegeven.

VERSCHIL MAKEN

Joris: We hebben wel wat resultaten gehaald in de fokkerij. Maar nu telt de toekomst! Daar willen we samen met de kinderen op gaan focussen.
Valentijn: Het beste naar boven halen uit de fokkerij en uit ons bedrijf. Daar komt het eigenlijk op neer.
Joris: Vroeger lag het verschil heel erg in de genetica. Er waren op dat vlak nog hele grote stappen te zetten. Die reuzestappen die we de afgelopen decennia gezet hebben, gaan we niet meer kunnen maken. Vergelijk je dat met de melkkoeien bijvoorbeeld, dan kunnen we zeggen dat de stap van drieduizend, naar tienduizend liter per jaar gezet is. We gaan daar geen tienduizend liter meer bij kunnen doen door op genetica te werken. Hetzelfde zie je bij springpaarden. Het beste van het beste op genetisch vlak komt nu al bij elkaar. De marges worden kleiner. Verschillen op dat vlak ook.
Valentijn: Andere dingen worden belangrijk. Het algemeen management. Het fokken van paarden. Maar ook het laten opgroeien van die paarden. Tot het commercialiseren toe.

Karline: Het moet voor mensen vooral fijn en commercieel interessant blijven om paarden te houden en te fokken. Het mogen geen financiële aderlatingen zijn.
Joris: Dat zijn verschillende facetten en met de drie kinderen die verantwoordelijkheid opnemen in het verhaal kunnen we al die facetten uitbouwen en daar ook een rol in spelen.
Karline: Al bellen of praten de meeste fokkers toch het liefst met jou hoor papa. (knipoog)
Joris: De mensen van mijn generatie die praten inderdaad liever met mij, maar ik ben er van overtuigd dat de jongere mensen met interesse in de fokkerij, die je meer en meer ziet aankomen, liever werken en praten met leeftijds-of generatiegenoten. Ik vind het mooi dat onze volgende generatie, de handen in elkaar slaat. Het brengt een nieuwe drive, nieuwe ideeën en misschien nieuwe successen.

SAMENWERKING MET DE FOKKERS

Joris: Succes hangt ook voor een groot deel af van een beetje geluk, maar vooral van de samenwerking met de fokkers. Fokkers maken het verschil. Je kan veel nieuwe en goede ideeën hebben. Je kan veel ‘gazetten’ uitgeven bijvoorbeeld (lacht), maar als de fokkers je hengsten niet gebruiken, zullen er later ook geen goede paarden zijn die afstammen van onze hengsten. De focus op die samenwerking wordt een heel belangrijke denk ik.
Christophe: Vroeger ging het verhaal grotendeels over fokkerij en ervoor zorgen dat de fokker een goed veulen had. We mogen dat absoluut niet loslaten, maar er is de laatste jaren heel veel bijgekomen. Het vermarkten van dat veulen of jong paard. Of een embryo … Als je de ET Auction ziet, waar heel de wereld klant is. Dat zijn zaken waar wij ook een rol in kunnen spelen en waar we kunnen samenwerken met de fokker(s).

ADVIES

Valentijn: Zonder de ambitie te hebben dat wij het allemaal weten, blijft advies ook een belangrijke pijler. Op dat vlak zijn er zeker nog een aantal leemtes.
Joris: Dat de beste genetica de goede paarden oplevert, dat is niet zo moeilijk. Dat begrijpt iedereen. Ik denk eerder aan hoe mensen hun drachtige merries managen. De opfok en de opleiding van jonge paarden. Van bij de dracht, tot de geboorte, tot sportpaard. Welke weg wil je kiezen? Welke mogelijkheden heb je? Dat zijn vragen waar je toch minstens eens over moet nadenken en daar kunnen wij ook bij helpen.

‘DE KLEINE PROFESSOR’

Christophe: Ik heb me ondertussen ook verdiept en verder getraind in OPU*. Het ophalen van de eicellen uit de eierstokken. Afhankelijk van hoe het hele ICSI verhaal zal evolueren willen we ook op dat vlak onze plaats zoeken. Evident is het niet. De leercurve is lang. Gelukkig hebben we hier veel draagmerries waar ik mee kan werken om ervaring op te doen. Ik heb tijdens de afgelopen wintermaanden veel geoefend om het proces en de handeling nog beter onder de knie te krijgen. Voor andere dierenartsen is dat moeilijker omdat je een merrie moet hebben die ‘klaar’ is. Ik ben zowel in Italië als in Amerika geweest om me te gaan bijscholen in het proces en ik heb een extra bijscholing in Gent gevolgd. Ze noemen me hier nu al de ‘de kleine professor’ (lacht).
Joris vult aan: Het is fysiek ook moeilijk. Het is bijvoorbeeld niet zo dat als je al veel ervaring hebt met het opvoelen van merries, dat je makkelijk OPU kunt gaan doen. Het is een aparte handeling waar ik bijvoorbeeld niet in slaag. Het is voor ons handig dat we kunnen meespreken in het ICSI-verhaal, maar ik ben ervan overtuigd dat de gewone fokker die zijn merrie elk jaar een veulentje kan laten geven zeker zo waardevol is. Misschien wel beter op de lange termijn. Eén veulentje groot brengen is nu éénmaal makkelijker dan meerdere exemplaren. Het gevaar met ICSI is dat je er heel veel bij elkaar krijgt waardoor je wel moet gaan verkopen en dan ben je binnen de kortste keren ‘je soort’ of het exclusieve van ‘je soort’ kwijt. Langs de andere kant zijn heel interessante bloedlijnen makkelijker toegankelijk.

*OPU staat voor “Ovum Pick Up”, een techniek waarbij er eicellen rechtstreeks worden gecollecteerd uit de eierstokken van de merrie om dan later in het labo te bevruchten. De bevruchting gebeurt dmv ICSI (Intracytoplasmatische Sperma Injectie). Deze ICSI techniek wordt verder uitgevoerd in samenwerking met de specialisten van de UGent en Avantea.

MODERN EUROPEES KI STATION

Er rijst een prachtig nieuw gebouw aan de achterzijde van de bestaande buitenpiste. Twintig prachtige zeer ruime hengstenboxen met alle faciliteiten voor een modern hengstenstation. Een zeer ruime lichte en luchtige binnenpiste. Labo’s die ervoor zorgen dat er dagelijks vers sperma naar alle hoeken van Europa verstuurd kunnen worden. Een mooie ontvangstruimte. Bureaus en alle nodige voorzieningen. Stal De Muze 2.0. Gebouwd op de kennis, het gevoel en het familiale karakter van het De-MuzeDNA dat al jaren sterk verankerd is in het bedrijf van de familie De Brabander.

Meer verhalen lezen uit "Gazette de Muze"? Klik hier!

Bron: 
Tekst Kris Van Steen