Jos Verlooy: "Doorzettingsvermogen, discipline en hard werken zijn cruciaal"
In samenwerking met Puissance brengt Horseman de komende zondagen enkele reportages die in de laatste editie van Puissance stonden. Vandaag halen we het interview met Belgisch kampioen Jos Verlooy naar boven.
Binnen de paardenwereld – en daarbuiten – kennen we hem allemaal: de jonge topruiter Jos Verlooy. Met reeds talloze overwinningen op het hoogste niveau, twee keer op rij het goud op het BK én een ticket voor de Olympische Spelen op zak, kunnen we al lang niet meer om dit jonge talent heen. En toch was zijn carrière niet van jongs af aan verzekerd. “Toen ik echt jong was, vond ik paardrijden helemaal niet zo leuk”, klinkt het. Hoe is hij dan toch uitgegroeid tot de huidige U25 nummer 1 van de wereld? Wij gingen met hem aan tafel zitten.
De paardensport zit in het bloed van de familie Verlooy. Vader Axel en moeder Nena Verlooy bouwden samen het succesvolle en alom bekende Euro-Horse op. Je zou denken dat zoon Jos er automatisch mee zou inrollen, maar dat was bijna niet gebeurd. “Toen ik nog heel jong was, reed ik eens per maand. Om eerlijk te zijn, vond ik het toen nog niet zo leuk en ik was dus ook niet echt gemotiveerd. Mijn interesse lag toen bij voetbal. Al mijn schoolvrienden speelden voetbal en onze ploeg was dan ook een grote vriendengroep”, vertelt Jos nostalgisch. Op KFC Grobbendonk genoot Verlooy als spits van zijn jeugd. Op dat moment nauwelijks met paarden of pony’s bezig.
Maar daar kwam verandering in. Toen hij ongeveer twaalf jaar was, begon Jos toch meer met zijn pony te rijden. Hij nam deel aan wedstrijden en begon ook te winnen, wat hem alleen maar motiveerde. Maar het voetballen was er ook nog, en de combinatie was niet meer evident. “Op een gegeven moment spraken mensen van een voetbalclub in Lier mij aan om eens op gesprek te komen. Maar ondertussen was ik meer aan het rijden en begon dat echt goed te gaan. Mijn ouders lieten de keuze volledig aan mij over, maar ze benadrukten wel dat je geen twee sporten tegelijk kan doen als je er verder in wil geraken. Dat besefte ik zelf ook en dus moest ik kiezen”, vertelt Verlooy. Het paardrijden ging erg goed en bovendien had Jos net een goede pony om te rijden en dus was de keuze gemaakt. Hij stopte meteen met voetballen om zich volledig op de pony’s te focussen.
Dat Jos over een goede portie talent beschikte, werd al snel duidelijk. Hij won steeds meer en dat werkte enorm motiverend. Dankzij zijn prestaties begon Jos er ook echt plezier in te krijgen. “Daar ben ik heel eerlijk in, ik zou het waarschijnlijk niet hebben volgehouden, moesten de resultaten zijn uitgebleven. De overwinningen en de resultaten motiveerde me echt om verder te gaan en beter te worden. Dat is volgens mij wel logisch, want ik denk dat weinig mensen iets volhouden waar ze niet goed in zijn.”
Niet enkel talent, ook hard werk
Voor Verlooy ging het opeens hard. Met zijn eerste goede pony Abydos werd hij meteen derde op het BK. Toen speelde het idee al door zijn hoofd om van paardrijden misschien een beroep te maken. Maar hij was nog jong en dan durf je al eens dromen. Jos ging vrij snel over naar de paarden, en ook daar bleef het succes niet uit. “Bij de Children behaalde ik meteen twee medailles op het Europese Kampioenschap en dat gaf toch een doorslag. Ik geloofde toen dat ik best wel eens kans maakte om hier een professionele carrière in uit te bouwen.”
We horen vaak verhalen over dat ene paard dat een ruiter zijn leven heeft veranderd. Voor Verlooy was Domino dat paard. “Domino heeft mij bij de Seniors op de kaart gezet. Dat was het eerste paard dat echt het vermogen en de capaciteit had om de grotere wedstrijden te springen. Voor mij was het dan weer een ideale test om te bewijzen dat ik het kon. Ik ben Domino erg dankbaar. Nu is hij op pensioen en geniet hij hier van zijn oude dag.”
Verlooy geeft toe dat het ook belangrijk is om de juiste middelen tot je beschikking te hebben. Dat was voor hem natuurlijk een groot voordeel. “Mijn ouders zitten al jaren in de sport, ze hebben alles al meegemaakt en hebben tonnen aan ervaring. Die ervaring hebben ze mij op zeer korte tijd kunnen meegeven. Ook dat heeft er mee voor gezorgd dat ik op zo’n relatief jonge leeftijd zo ver ben geraakt.”
De juiste middelen geven je dus zeker een voorsprong, al meent Jos dat je er ook zonder zal geraken. “Als je echt een aangeboren talent hebt, maar je beschikt niet over de juiste middelen, dan geloof ik oprecht dat je er ook geraakt als je maar hard genoeg blijft werken. Als je echt een vechtersmentaliteit hebt en je geeft niet op, dan komt het goed. Oké, het zal waarschijnlijk langer duren, maar je zal er geraken. Dat is bij mij ook een enorm voordeel geweest: als ik iets in mijn hoofd heb, dan zal ik er ook alles aan doen om dat te realiseren. En zoals bij alles, moet je ervoor willen werken. Hard werken. Je ziet het vaak genoeg, ruiters die hun paarden door de grooms laten rijden en er enkel zelf opkruipen tijdens wedstrijden. Maar die ruiters komen er ook niet, daar ben ik honderd procent zeker van. Om op dit niveau te geraken zijn talent, doorzettingsvermogen, een vechtersmentaliteit én enorm hard werken cruciaal.”
Harrie Smolders
Al vanaf het begin kan Verlooy rekenen op de raad en steun van topruiter Harrie Smolders. “Als ik een probleem had of raad nodig had, ging ik altijd naar Harrie. Dat doe ik trouwens nog steeds. Het is erg moeilijk om van je eigen familie kritiek te aanvaarden, en daarom heb ik altijd geprobeerd om zaken zoals lesgeven en fouten bespreken gescheiden te houden van mijn ouders. Met je familie kom je nu eenmaal sneller in discussie.”
Harrie Smolders heeft zelf tonnen aan ervaring en hij heeft zelf al zo veel bereikt. De ideale persoon dus om raad aan te vragen. “Harrie is vandaag nog steeds de persoon waar ik als eerste naartoe zal gaan. Ik probeer mijn beslissingen zoveel mogelijk zelf te nemen, maar bij twijfel zal ik altijd naar Harrie gaan. Voor mijn carrière is het natuurlijk altijd een voordeel geweest dat ik op hem kon rekenen.”
Paarden, paarden, paarden
Dat de paardensport op het hoogste niveau kei hard werken is, weten we intussen. Jos heeft dan ook elke dag genoeg te doen. “Als er niks tussen komt en ik me volledig op de paarden kan concentreren, dan probeer ik toch zeker acht paarden per dag te rijden. Maar vaak staan er nog andere dingen op de planning. Zo komen er ook geregeld klanten over de vloer of komen mensen hun paarden laten zien. Dan moet ik me daar ook mee bezig houden. Toch probeer ik zelfs op de drukkere dagen zeker zes paarden te rijden. Elk paard is ook anders, het ene paard moet je langer rijden dan het andere en daar houd ik ook rekening mee”, aldus Jos.
En momenteel heeft Verlooy genoeg toppaarden tot zijn beschikking. Igor behoort zeker tot de favorieten. “Dan heb ik Caracas nog, ondertussen al ietsje ouder. Verder heb ik er wat jongere paarden bij zoals Varoune, waarmee ik nu twee keer op rij Belgisch Kampioen werd. En ook Jacobien Dwergse Hagen en Fabregas zijn twee relatief jonge, fijne paarden. Ik beschik momenteel dus over een heleboel goede paarden, jammer genoeg te goed voor dit spijtige jaar. De jongere paarden waren klaar om een niveau omhoog te gaan. Erg jammer, maar die zijn natuurlijk nog jong genoeg dus er is niets verloren. Hetzelfde geldt voor Igor, die was klaar voor de Olympische Spelen.”
In de voetsporen van papa
Of Jos zichzelf ooit iets anders ziet doen dan paarden? “Nee, dat kan ik me niet voorstellen. Maar op een dag zou ik wel in de voetsporen van mijn vader willen treden. Dan zou ik ook graag wat meer handelaar worden. Ik heb natuurlijk een goed voorbeeld, en ik ben al een heel klein beetje bezig. Als ik bijvoorbeeld op wedstrijd ben, dan zal ik altijd mijn ogen en oren open houden. Ik kijk altijd wel een beetje naar wie welke paarden nodig heeft en dan probeer ik daar rekening mee te houden”, aldus Verlooy. Ook zijn er vaak mensen die Jos zelf contacteren. “Dat zijn meestal jongeren van mijn generatie die paarden nodig hebben. Stilaan ben ik er dus wel mee bezig, maar heel mondjesmaat. De focus ligt voorlopig nog voor de volle 100% op mijn carrière. Als je een goede handelaar wilt worden, dan is het toch belangrijk dat ze je kennen. Daarom ga ik nu nog volledig voor de sport, om een naam voor mezelf te maken.”
Hoe talentvol hij ook is en hoeveel hij ook al gewonnen heeft, Jos Verlooy blijft nuchter. “Ik heb al veel gewonnen voor mijn leeftijd, maar eigenlijk is dat nog niks (lacht). Ik heb nog zoveel jaren en er is ook nog zoveel om te winnen. Momenteel staan de Olympische Spelen zeker bovenaan mijn verlanglijstje. Daar winnen is dé droom van elke ruiter. Maar ik zou ook oh zo graag eens een klassieker winnen, zoals Calgary of Aken. En winnen in Mechelen zou ook waanzinnig zijn. Er is dus nog énorm veel te winnen en er zijn nog heel wat dromen die ik wil waarmaken. We zijn nog lang niet klaar”, besluit Verlooy tevreden.
Meer verhalen uit Puissance lezen? Klik hier!
