"Samen naar de top met Patrik en Thibeau Spits"

Reportage
28 aug 2018
Door Horseman Kristof

Het zijn drukke dagen (geweest) voor de familie Spits-Ceulemans uit Sint-Katelijne-Waver. Het gouden EK in Fontaineblau, een succesvol BK voor jonge paarden in Gesves en een zoektocht naar maar liefst zeventig (!) betrouwbare 1.30m. paarden voor het land van de rijzende zon. Tijd om even de voet van het gaspedaal te halen is er haast nooit… Maar wel op deze mooie dinsdagavond in augustus als Patrik en Kristel, afgesproken hebben met goeie vrienden in Restaurant ‘De Bosmolen’. Op een boogscheut van de Hageweg. Ook de kinderen Marnick, Thibeau, en de tweelingzussen Catherine en Lauranne Spits schuiven graag aan. De ideale locatie en het ideale moment om te mijmeren met Patrik en Thibeau over hun vader/zoon en coach/ruiter-relatie.

Kansen geven en krijgen

Patrik: Ik probeer alle twee onze jongens evenveel kansen te geven. Voor de meisjes zal dat later juist hetzelfde zijn.  Ik merk op dit moment dat Thibeau het net iets handiger kan oplossen dan Marnick in de piste, maar dat kan binnen drie jaar misschien helemaal anders zijn.  Een fase misschien. Ik heb dat ook al bij andere bekende broers … in onze sport gezien (knipoog). Ik zie het vooral als mijn opdracht om ze allebei aan het werken te krijgen. Ze moeten leren om een bedrijf te runnen. Weten dat ze verantwoordelijkheid dragen. Dat ze verantwoordelijk zijn voor het personeel en de paarden.

Thibeau:  Ook naar de paarden toe…  Paarden zijn niet alleen leuk om mee in het weekend op wedstrijd te gaan. Ze zijn ook een bron van inkomsten (nuchter) en nodig om onze sport betaalbaar te houden.

Basis / Top

Patrik: Ik ben er vooral voor het dagdagelijkse.  Het belangrijkste voor mij is de manier waarop ze rijden. Ik wil dat ze correct paard rijden. Dat hun houding in orde is. Dat ze een paard proberen te verbeteren. Daar waak ik over.  Als Marnick en Thibeau jonge paarden rijden, moeten ze zich er bewust van zijn dat ze de paarden moeten ‘werken’. Dat een paard niet dient om zomaar op te gaan ‘zitten’. 

Thibeau: ‘Een beetje actiever’. ‘Rechter zitten’. ‘Beetje minder stelling’ … Dat soort kleine zaken. Klein maar oh zo belangrijk. Springen thuis doen we eigenlijk niet zoveel. Maar er komen bijna dagdagelijks klanten. Ik en Marnick, springen de paarden voor de klanten. Dan is papa er ook altijd bij, als hij thuis is, om (kleine) tips of raad te geven.

Patrik: Ik weet vrij goed hoe je een paard moet opbouwen en ik weet welke fouten er in kunnen sluipen. Die probeer ik in de kiem te smoren.  Duizend keer de dingen herhalen. … Als ik zelf met hen aan rijden ben. Als ik passeer. Als ik in de piste iets aan het verzetten ben … tot het een automatisme wordt.

Rust

Patrik: Op wedstrijd ben ik diegene, die een beetje de rust er in houdt. Ik ken het spelletje ondertussen al wel een beetje. Ik weet dat die balken er liggen om er af te springen.  Dus ik kan wel relativeren als het eens minder is. Natuurlijk probeer je te winnen en probeer je het zo goed mogelijk te doen.  Vechtersmentaliteit, hun best willen doen,  hebben ze alle twee meer dan genoeg vind ik. Op dat vlak kan ik ze niks verwijten, dus als het dan is niet goed is, moet je dat durven zeggen, maar in alle rust … ze weten dan zelf ook wel dat het niet goed was.

Thibeau: Papa is daar inderdaad vrij rustig in. Ook in de voorbereiding en tijdens de proef. Hij zal wel zenuwen hebben, maar hij kan dat toch tamelijk goed verbergen. Behalve op het EK (lacht). Toen zag ik het toch een beetje.

Patrik: Ik leef natuurlijk mee met de kinderen. Meer dan dat ik zelf aan rijden ben. Dat is voor elke ouder normaal denk ik. Maar ik heb toch het idee dat ik mezelf vrij goed onder controle heb en dat ik het overzicht niet verlies. In de ring moeten ze het toch alleen doen. Ik zie soms andere dingen bij de ouders van rijdende kinderen … (lacht). Ik leef mee maar bang ben ik eigenlijk niet. Ik zou ze nooit laten rijden met paarden waarvan ik denk dat het niet kan lukken. Juragold Bormes, (Contact van de Heffinck x Landino) van Thibeau bijvoorbeeld is een ‘heel scherp paard’. Die heb ik eerst zelf in een bepaalde hoogte gereden. Totdat ik 100% zeker weet dat zo’n paard het aan kan.

Thibeau: Op dat vlak zit ik natuurlijk goed. Ik moet me niet constant laten omringen door trainers of andere mensen, die collega-ruiters/amazones met minder ‘paarden-familie-achtergrond’, wel nodig hebben om goede keuzes te maken. Ik heb een klankbord rechtstreeks bij mijn ouders. Ook op het vlak van de paarden. We hebben hier heel veel verschillende types paarden. Dat helpt me ook om een betere ruiter te worden. Om mijn bagage te vergroten.

Rijkunst en bagage

Patrik: Mijn vader (nvdr. Laurent Spits) is ook een echte paardenman die er heel veel van kent. Geboeid door ‘rijkunst’, net als ik. En misschien is dat vandaag wel mijn sterkte. Ik kan veel van die rijtechnische zaken linken met mijn ingenieursstudies. Paardrijden is ook een stuk fysica. Geprikkeld zijn. Op zoek gaan naar het waarom. Iets heel goed willen doen … dat had ons vader ook. Toen wij vroeger samen gingen trainen, voelde je soms dat wat spanning gaf.  Maar dat geboeid zijn in de rijkunst, over het ‘hoe en waarom’, dat mis ik vandaag een beetje.  Ook bij mijn kinderen … Ze stellen zich minder vragen op dat vlak.

Thibeau: We stellen ons inderdaad misschien minder vragen, maar we pikken de dingen wel op. Ik en Marnick trainen ook bij mensen als Dirk Demeersman, waar we nu vaak trainen, of vroeger bij Maurice Van Roosbroeck en Marc Van Dijck. Ik leer van iedereen bij.

Patrik: Uiteindelijk gaat het altijd over hetzelfde. Een paard op zijn achterhand rijden. Gehoorzaamheid. Lengte. Ontspanning, … En je bent vertrokken.  De weg daarnaartoe is misschien niet zo gemakkelijk en iedereen legt andere accenten. Gevoel en de ervaring van de ruiter/amazone speelt ook een rol. Ik bekijk dat altijd een beetje als een technieker die op de werkvloer een probleem moet oplossen. Als die alleen een hamer en een schroevendraaier bij zich heeft, dan gaat die niet veel kunnen doen. Maar als die zijn koffer vol zit, dan zal hij het wel oplossen. Dat is bagage. Ze moeten hun bagage zo breed mogelijk maken en dan denk ik dat je als ruiter het sterkste voor de dag kunt blijven komen. Van ‘koud’ paard, tot ‘heet’ paard. Tot een boereknol …

“Stap er zelf op als ge denkt dat ge het beter kunt!”

Patrik: In principe probeer ik aan de jongens de paarden te geven, waarvan ik denk dat er een kans bestaat, dat ze er goede resultaten mee kunnen neerzetten. Bij ons is het de bedoeling dat die gasten een ‘meerwaarde’ aan de paarden rijden. Een meerwaarde in de sport of financieel. Als dat lukt is dat zalig. Als dat niet lukt moet ik ingrijpen. Ofwel het paard verkopen omdat het op zijn top zit, of omdat er financieel geen meerwaarde aan te rijden is. Ofwel hem zelf rijden als ik denk dat ik het beter kan. Maar niet ‘op die mannen hun kap blijven zitten’. Die gasten hebben het volste recht om te zeggen: ‘Stap er zelf op als ge denkt dat ge het beter kunt.” Als ik dan denk dat ik het beter kan, dan stap ik er ook zelf op en dan zal ik het ook bewijzen (overtuigd).

Thibeau: Dat is ook plezant dat dat kan. Papa zal daar ook niet ‘lastig’ voor zijn tegen ons. Als hij dan toch gelooft, dat hij het beter kan, dan is het aan hem om te bewijzen dat ook zo is (knipoog).

Patrik: In de ring  denk ik dat Thibeau het vandaag beter kan als ik. Ik heb soms het idee dat ik niet scherp genoeg blijf. Maar het basiswerk thuis. De paarden werken. Daar ben ik nog altijd beter in vermoed ik. Vandaag zijn wij eigenlijk een tandem die perfect loopt. Ik ben toch van plan om minder en minder te gaan rijden en zij zullen waarschijnlijk net het tegenovergestelde van plan zijn. 

Thibeau: Het is goed dat we papa thuis hebben om mee te trainen. Ik weet dat het voor sommige paarden goed is dat hij ons kan helpen omdat die anders achteruit zouden gaan. Op dit moment gaat zijn focus stilaan meer naar de handel dan naar het rijden en dus pakken wij de paarden van papa stilaan over. Maar als het moeilijk gaat dan vragen we toch nog altijd heel graag om hulp.

Paarden, paarden, paarden

Thibeau: Bij ons thuis gaat het  bijna altijd over paarden (lacht).  Om is samen naar de film te gaan is er geen tijd. Maar erg vinden we dat niet, want we zijn samen in wat we het liefste doen.  Eén keer per jaar samen gaan skiën, dat lukt wel. Of een beetje aan een brommer sleutelen, is gaan eten met het gezin en vrienden zoals vandaag, …  of de twee- en driejarigen laten vrijspringen …

Patrik: Dan zijn we terug bij de paarden Thibeau!

Bron: 
Tekst Kris Van Steen