Ode aan Big Jos (bompa) vanwege Harrie Smolders

Zoals zijn bijnaam doet vermoeden was Jos groots. Natuurlijk was het in eerste instantie bedoeld om aan te geven of je het over kleinzoon Jos of over Bompa had, maar het heeft eigenlijk veel meer betekenis.

Mijn eerste kennismaking met hem dateert alweer zo'n 17 jaar geleden. Meteen een warm welkom met een lach, humor en een heerlijke vorm van jong ondeugendheid. Je was een meester om bij alle lagen van de bevolking meteen de juiste snaar te raken met je charme en charismatische uitstraling.
Ook was je een hevige supporter van Joske en mij. Je hield van winnen en was zeer competief ingesteld. Als jij aanwezig was op wedstrijden ging iedereen er eens goed voor zitten, altijd vermakelijk. De laatste jaren volgde je alles op de voet via de livestream, bijzonder intens en gepassioneerd. Mede door jou drive wist je het beste in ons naar boven te halen en telkens weer die oprechte trots als wij weer met prijzen thuiskwamen. Maar ook als het tegenzat kon je snel relativeren en zei je 'we zullen eens goe gaan eten' het typeerde je bourgondische levensstijl en het motto 'we kunnen er maar beter mee lachen'.

Ook ben je de grondlegger geweest van het Eurohorse succes. Zo was je eigenaar van Regina Z. Zal nooit vergeten toen wij haar aan het testen waren en jij op het bankje zat toe te kijken. Wij allen konden op dat moment haar moeilijk beoordelen maar jij had het allang gezien. Een speciale gave. Je nam de eigenaars mee naar jou terras opende een fles champagne en binnen een uur was het geregeld. Iedereen sceptisch maar je kreeg gelijk, door je daadkracht en visie.
Maar wat je misschien nog wel het meeste siert is dat ondanks je zakelijk succes je nooit de essentie van het leven bent vergeten. Je kon nog altijd genieten van de kleine dingen. Bijvoorbeeld als ik verhalen vertelde over mijn kinderen dan zag ik weer die lach en twinkel in je ogen. Jij zou alles weer opnieuw willen beleven. Pure klasse.

Elke input die je gaf was met de beste bedoelingen. Mede door je
vooruitziende blik kreeg je praktisch altijd gelijk. Zo ook over je einde
'als ik in het ziekenhuis geraak kom ik er niet meer uit'. Maar wat een levensgenieter ben je geweest en wat hebben wij genoten van jou. Veel waardering voor hoe jij in het leven stond, een openbaring voor iets dat makkelijk lijkt maar waarvan er maar weinig zijn. Groots dat was Jos in zijn daden en zijn doen. Of zoals jij het altijd verwoorde 'WAT IS HET LEVEN TOCH MOOI'

Het gaat je goed vriend